رضا رضا جان...
تو پادشاهی من آن گدایم کرامتی فرما
تو آن طبیبی من آن مریضم طبابتی فرما
رضا رضا جان رضا رضا جان رضا رضا جانم
عنایتی کن شفاعتی کن که غرق عصیانم
امان ازین دل ز سوز عشقت مدام فغان دارد
کبوتر مهر تو میان دل آشیان دارد
اسیر کویت ز پا فتاده مگر توان دارد
رضارضا گوید عاشقت تا نفس به جان دارد
رضا رضا جان رضا رضا جان رضا رضا جانم
عنایتی کن شفاعتی کن که غرق عصیانم
هر آنچه گفتم به خون دل می نمایمش امضا
نباشم عاشق اگر که باشد به غیر از این مولا
اگر دو شاهد ز من بخواهی نگر دو چشمم را
من آن غلامم که بر قدومت فتاده ام شاها
رضا رضا جان رضا رضا جان رضا رضا جانم
عنایتی کن شفاعتی کن که غرق عصیانم
خوشا بر آن کس که گیرد از تو برات انسانی
قدم گذارد در آن رهی که تو سالک آنی
در آسمان ولایت عشق تو مهر تابانی
به ملک ایران دیار خوبان خدیو و سلطانی
رضا رضا جان رضا رضا جان رضا رضا جانم
عنایتی کن شفاعتی کن که غرق عصیانم
من از میان تمام گلها ز بوی تو مستم
زآشنایان گسستم و دل به عشق تو بستم
اگر قبولم کنی امام فدای تو هستم
بپای تو من زنم بوسه تو هم بگیر دستم
رضا رضا جان رضا رضا جان رضا رضا جانم
عنایتی کن شفاعتی کن که غرق عصیانم
شعر ازپدر اظهر
